۰
(۰)

سیستم نام دامنه (DNS)، سنگ بنای اساسی اینترنت است که نام های دامنه قابل خواندن برای انسان را به آدرس های IP ترجمه می کند.

در این مقاله، ما به اهمیت پیکربندی DNS در یک سرور میزبان یونیکس می پردازیم و یک راهنمای جامع را ارائه می دهیم تا به شما کمک کند تا خدمات DNS را به طور موثر راه اندازی و مدیریت کنید.

ما جنبه های مختلفی را پوشش خواهیم داد، از درک نحوه کار DNS گرفته تا اجرای بهترین شیوه ها برای عملکرد و امنیت.

در پایان این مقاله، شما دیدگاه ها و مهارت های ارزشمندی را کسب خواهید کرد تا اطمینان حاصل کنید که سرور میزبان یونیکس شما برای عملکرد بهینه DNS به درستی پیکربندی شده است.

 مبانی DNS

سیستم نام دامنه (DNS) یک سیستم سلسله مراتبی و غیرمتمرکز است که مسئول ترجمه نام های دامنه قابل خواندن برای انسان به آدرس های IP است. این فرآیند، که رزولوشن (Resolution) نامیده می شود، به کاربران امکان می دهد تا به وب سایت ها و سایر منابع آنلاین با استفاده از نام های آشنا به جای آدرس های عددی IP دسترسی پیدا کنند.

 چگونگی کار DNS

زمانی که یک کاربر یک نام دامنه را در مرورگر خود وارد می کند، مراحل زیر رخ می دهد:

۱. مرورگر یک درخواست DNS را به یک رزولور بازگشتی (Recursive Resolver) ارسال می کند.
۲. رزولور از سرور ریشه برای اطلاعات دامنه سطح بالا (TLD) سوال می کند.
۳. سرور ریشه، رزولور را به سرور TLD مناسب هدایت می کند.
۴. سرور TLD، آدرس سرور نام معتبر را ارائه می دهد.
۵. رزولور از سرور نام معتبر برای آدرس IP دامنه سوال می کند.
۶. سرور نام معتبر، آدرس IP را به رزولور برمی گرداند.
۷. رزولور، آدرس IP را به مرورگر ارسال می کند.
۸. مرورگر با استفاده از آدرس IP به سرور وب متصل می شود و صفحه وب را درخواست می کند.

رکوردهای DNS

رکوردهای DNS، اجزای اصلی DNS هستند که حاوی اطلاعاتی درباره نام های دامنه و آدرس های IP متناظر آنها می باشند. انواع مختلف رکوردها کاربردهای متفاوتی دارند، مانند رزولوشن نام های دامنه، مدیریت ایمیل و تسهیل انتقال دامنه.

برخی از انواع رایج رکوردهای DNS عبارتند از:

– رکورد A (Address): یک نام دامنه را به یک آدرس IPv4 مرتبط می سازد.
– رکورد AAAA (IPv6 Address): یک نام دامنه را به یک آدرس IPv6 مرتبط می سازد.
– رکورد CNAME (Canonical Name): یک نام مستعار برای یک نام دامنه دیگر ایجاد می کند.
– رکورد MX (Mail Exchange): ایمیل ها را به سرور ایمیل صحیح هدایت می کند.
– رکورد TXT (Text): حاوی داده های متنی دلخواه است که اغلب برای امنیت ایمیل (SPF، DKIM، DMARC) یا تأیید دامنه استفاده می شود.

 پیکربندی DNS در یک سرور میزبان یونیکس

هنگام پیکربندی DNS در یک سرور میزبان یونیکس، شما گزینه های مختلفی برای نرم افزار سرور DNS دارید.

اینجا سه گزینه محبوب آورده شده است:

سرور توضیحات
Bind Bind (Berkeley Internet Name Domain) پرکاربردترین نرم افزار سرور DNS در سیستم های یونیکس است. به دلیل قابلیت پیکربندی بالا، عملکرد و مجموعه گسترده ای از ویژگی ها، برای استقرار در مقیاس بزرگ مناسب است.
Unbound Unbound یک سرور DNS مدرن، امن و آسان برای استفاده است که اصولاً برای پرس و جوهای بازگشتی و حافظه نهان طراحی شده است. بر سادگی، کارایی و امنیت تمرکز دارد و برای سازمان های کوچک تا متوسط یک گزینه محبوب است.
PowerDNS PowerDNS یک نرم افزار سرور DNS چندمنظوره است که مجموعه گسترده ای از ویژگی ها و عملکرد عالی را ارائه می دهد. به دلیل انعطاف پذیری، سهولت استفاده و سازگاری با انواع بک اندهای مختلف مانند پایگاه داده های SQL، یک گزینه جذاب برای سازمان هایی با نیازهای متنوع است.

 نصب یک سرور DNS

برای نصب یک سرور DNS در سرور میزبان یونیکس خود، این مراحل کلی را دنبال کنید (دستورالعمل های خاص ممکن است بسته به نرم افزار و توزیع یونیکس انتخابی شما متفاوت باشد):

۱. لیست بسته های خود را با استفاده از مدیر بسته سیستم (apt-get update یا yum update) به روز کنید.
۲. نرم افزار سرور DNS مورد نظر را با استفاده از مدیر بسته نصب کنید (apt-get install bind9 یا yum install unbound).
۳. فایل پیکربندی سرور را که معمولاً در دایرکتوری /etc قرار دارد پیدا کنید (/etc/bind/named.conf برای Bind یا /etc/unbound/unbound.conf برای Unbound).
۴. فایل پیکربندی را برای تنظیم نیازهای خود ویرایش کنید، از جمله ایجاد ناحیه های DNS، انتقال و حافظه نهان.
۵. پیکربندی خود را با استفاده از ابزارها یا برنامه های ارائه شده، مانند named-checkconf برای Bind یا unbound-checkconf برای Unbound، آزمایش کنید.
۶. سرور DNS را با استفاده از دستور مناسب راه اندازی کنید (systemctl start bind9 یا systemctl start unbound).
۷. سرور DNS را برای راه اندازی در هنگام بوت با اجرای دستور لازم فعال کنید (systemctl enable bind9 یا systemctl enable unbound).
۸. رزولور سیستم خود را برای استفاده از سرور DNS نصب شده جدید با ویرایش فایل /etc/resolv.conf پیکربندی کنید.

 ایجاد ناحیه های DNS

یک ناحیه DNS بخشی از فضای نام دامنه است که یک سرور DNS خاص مسئول آن است. برای ایجاد ناحیه های DNS در سرور میزبان یونیکس خود، این مراحل را دنبال کنید:

۱. یک فایل ناحیه برای دامنه خود در دایرکتوری مناسب، معمولاً /etc/bind/zones برای Bind یا /etc/unbound/zones برای Unbound ایجاد کنید.
۲. فایل ناحیه را برای شامل کردن رکوردهای DNS لازم برای دامنه خود، مانند A، AAAA، CNAME و MX ویرایش کنید. اطمینان حاصل کنید که رکورد Start of Authority (SOA) را به درستی پیکربندی می کنید که حاوی اطلاعاتی درباره ناحیه و سرور نام معتبر آن است.
۳. فایل پیکربندی سرور DNS را برای شامل کردن ناحیه جدید ایجاد شده به روز کنید. برای Bind، این معمولاً شامل ویرایش فایل /etc/bind/named.conf.local است، در حالی که برای Unbound، شما فایل /etc/unbound/unbound.conf را ویرایش می کنید.
۴. سرور DNS را برای اعمال تغییرات با استفاده از دستور مناسب بارگذاری مجدد کنید (systemctl reload bind9 یا systemctl reload unbound).
۵. پیکربندی ناحیه را با استفاده از ابزارهایی مانند dig، nslookup یا بررسی کننده های آنلاین DNS آزمایش کنید تا اطمینان حاصل کنید که رکوردهای DNS شما به درستی رزولو می شوند.

 پیکربندی انتقال DNS

انتقال DNS به سرور DNS شما امکان می دهد تا پرس و جوهایی را که نمی تواند رزولو کند، به سرورهای DNS دیگر برای رزولوشن ارسال کند.

برای پیکربندی انتقال DNS در سرور میزبان یونیکس خود، این مراحل را دنبال کنید:

۱. فایل پیکربندی سرور DNS خود را باز کنید (/etc/bind/named.conf.options برای Bind یا /etc/unbound/unbound.conf برای Unbound).

۲. برای Bind، خطوط زیر را در داخل بلوک options اضافه کنید و X.X.X.X و Y.Y.Y.Y را با آدرس های IP انتقال دهنده های مورد نظر جایگزین کنید:

forwarders {
X.X.X.X;
Y.Y.Y.Y;
};

۳. برای Unbound، خطوط زیر را در داخل بلوک server اضافه کنید:

forward-zone:
name: "."
forward-addr: X.X.X.X
forward-addr: Y.Y.Y.Y

با این کار، سرور DNS شما پرس و جوهایی را که نمی تواند رزولو کند، به سرورهای DNS انتقال دهنده ارسال می کند.

فایل پیکربندی را ذخیره کنید و سرور DNS را برای اعمال تغییرات بارگذاری مجدد کنید.

 پیکربندی حافظه نهان DNS

حافظه نهان DNS با ذخیره رکوردهای DNS رزولو شده قبلی برای یک دوره زمانی مشخص، عملکرد رزولوشن پرس و جو را بهبود می بخشد.

برای فعال کردن حافظه نهان DNS در سرور میزبان یونیکس خود، این مراحل را دنبال کنید:

برای Bind، حافظه نهان به طور پیش فرض فعال است و شما می توانید تنظیمات حافظه نهان را در فایل /etc/bind/named.conf.options تنظیم کنید.

برای Unbound، فایل /etc/unbound/unbound.conf را باز کنید و تنظیمات cache-min-ttl و cache-max-ttl را در داخل بلوک server پیدا کنید. این مقادیر را برای کنترل حداقل و حداکثر زمان اعتبار (TTL) برای رکوردهای حافظه نهان شده، به ترتیب تنظیم کنید.

cache-min-ttl: 300
cache-max-ttl: 86400

فایل پیکربندی را ذخیره کنید و سرور DNS را برای اعمال تغییرات بارگذاری مجدد کنید.

با دنبال کردن این مراحل، شما یک سرور DNS کاملاً عملیاتی در سرور میزبان یونیکس خود خواهید داشت که قادر به مدیریت پرس و جوهای DNS، انتقال و حافظه نهان است. این امر اطمینان می دهد که نام های دامنه شما به درستی و به طور کارآمد رزولو می شوند و پایه محکمی را برای سرویس های آنلاین شما فراهم می کند.

 بهترین شیوه ها برای عملکرد و امنیت DNS

 بهینه سازی عملکرد

برای بهینه سازی عملکرد سرور DNS خود، در نظر گرفتن اجرای بهترین شیوه های زیر را در نظر بگیرید:

– فعال کردن حافظه نهان: حافظه نهان نتایج پرس و جوهای DNS قبلی را ذخیره می کند تا زمان پاسخ برای درخواست های بعدی را کاهش دهد.
– استفاده از انتقال دهنده ها: انتقال دهنده ها سرورهای DNS هستند که پرس و جوها را از طرف سرور شما مدیریت می کنند و بار روی سرور DNS شما را کاهش می دهند و رزولوشن پرس و جو را تسریع می بخشند.
– نظارت بر بار سرور: به طور منظم از مصرف منابع سرور خود بررسی کنید تا گلوگاه های بالقوه را شناسایی کنید و عملکرد بهینه را تضمین کنید.

 اقدامات امنیتی

اجرای اقدامات امنیتی برای محافظت از سرور DNS شما در برابر انواع تهدیدات، مانند مسموم کردن حافظه نهان DNS و حملات DDoS ضروری است.

موارد زیر را از بهترین شیوه های امنیتی در نظر بگیرید:

– به روز نگه داشتن نرم افزار: به طور منظم نرم افزار سرور DNS و سیستم عامل خود را برای محافظت در برابر آسیب پذیری های شناخته شده به روز کنید.
– محدود کردن دسترسی: با استفاده از دیوارهای آتش، لیست سفید آدرس IP و لیست های کنترل دسترسی (ACL)، دسترسی به سرور DNS خود را محدود کنید.
– اجرای DNSSEC: DNSSEC (Domain Name System Security Extensions) یک پروتکل امنیتی است که احراز هویت و حفاظت از یکپارچگی داده های DNS را فراهم می کند.

 عیب یابی مشکلات رایج DNS

 شناسایی مشکلات DNS

مشکلات رایج DNS می تواند به روش های مختلفی نمایان شود، مانند بارگذاری کند وب سایت، در دسترس نبودن وب سایت یا مشکلات در ارسال ایمیل.

از ابزارها و تکنیک های زیر برای شناسایی و تشخیص مشکلات DNS استفاده کنید:

– ابزارهای پرس و جو: dig، nslookup و host ابزارهای خط فرمان برای پرس و جو از سرورهای DNS و تشخیص مشکلات هستند.
– تحلیل لاگ ها: لاگ های سرور DNS خود را برای شناسایی خطاهای بالقوه، پیکربندی نادرست یا رویدادهای امنیتی بررسی کنید.
– بررسی کننده های آنلاین: وب سایت هایی مانند DNSstuff، IntoDNS و MXToolbox ابزارهای آنلاین را برای آزمایش پیکربندی DNS شما و شناسایی مشکلات بالقوه ارائه می دهند.

 رفع مشکلات DNS

پس از شناسایی ریشه مشکل DNS، اقدامات مناسب را برای رفع آن انجام دهید:

– پیکربندی های DNS را از جمله فایل های ناحیه، تنظیمات سرور و تنظیمات رزولور را بررسی و اصلاح کنید.
– سلامت سرور DNS خود را از جمله مصرف منابع، وضعیت سرویس و فایل های لاگ را بررسی کنید.
– برای کمک در رفع مشکلات پیچیده، از مستندات، انجمن های جامعه یا کانال های پشتیبانی استفاده کنید.

 نتیجه گیری

پیکربندی DNS در یک سرور میزبان یونیکس یک وظیفه حیاتی است که اتصال قابل اطمینان به اینترنت را برای وب سایت ها و سرویس های آنلاین تضمین می کند.

با درک مبانی DNS، نصب و پیکربندی یک سرور DNS، اجرای بهترین شیوه ها برای عملکرد و امنیت، و عیب یابی مشکلات رایج، شما برای مدیریت موثر خدمات DNS خود به خوبی آماده خواهید شد.

با دانش کسب شده در این مقاله، می توانید سرور میزبان یونیکس خود را برای عملکرد DNS بهینه سازی کنید و یک تجربه روان را برای کاربران خود فراهم کنید.

با این راهنمای جامع، اکنون شما پایه محکمی در مبانی DNS و نحوه پیکربندی، مدیریت و نگهداری خدمات DNS در یک سرور میزبان یونیکس دارید. این دانش برای اطمینان از در دسترس بودن، پاسخگویی و امنیت وب سایت ها و سرویس های آنلاین شما حیاتی است.

چقدر این مطلب مفید بود؟

روی یک ستاره کلیک کنید تا به آن امتیاز دهید!

میانگین امتیاز ۰ / ۵. تعداد آرا: ۰

تا الان رای نیامده! اولین نفری باشید که به این پست امتیاز می دهید.

پیشنهاد میکنیم این مقالات را هم بخوانید
آموزش نصب پایگاه داده بر روی ماشین های میزبانی یونیکس
نحوه پارتیشن بندی و قالب بندی دستگاه های ذخیره سازی در لینوکس
نحوه پیکربندی سرور DNS در اوبونتو
پیکربندی DNS سرور در میکروتیک