کارت‌های شبکه (Network Interface Cards یا NICs) امکان اتصال به شبکه‌های محلی یا اینترنت را فراهم می‌کنند. این کارت‌ها می‌توانند به صورت داخلی (onboard) یا خارجی (PCIe) باشند و در سیستم‌عامل‌های مدرن لینوکس، مانند CentOS و Ubuntu، به طور خاصی شناسایی می‌شوند. در این مقاله، به بررسی نامگذاری کارت‌های شبکه، روش‌ها و ساختارهای مختلف آن‌ها خواهیم پرداخت.
توضیح نامگذاری کارت‌های شبکه
۱. نامگذاری سنتی کارت‌های شبکه در سرورهای مجازی
در گذشته، کارت‌های شبکه معمولاً با نام‌های ساده و متوالی مانند eth0، eth1 و … نامگذاری می‌شدند. این نام‌ها به راحتی قابل فهم و شناسایی بودند و به ترتیب کارت‌های شبکه شناسایی‌شده توسط سیستم را نشان می‌دادند. این سیستم به سادگی کار می‌کرد، اما با رشد تکنولوژی و پیچیدگی‌های سخت‌افزاری، نیاز به یک روش نامگذاری بهتر برای سرور های مجازی احساس شد.
۲. نامگذاری پیش‌بینی‌پذیر کارت‌های شبکه در سرورهای مجازی
در نسخه‌های جدیدتر سیستم‌عامل‌های لینوکس، نامگذاری به سمت روش‌های پیش‌بینی‌پذیر تغییر یافته است. این روش‌ها شامل الگوهایی مانند eno1، ens33 و enp0s25 هستند. این نامگذاری به کارت‌های شبکه اجازه می‌دهد که بر اساس موقعیت فیزیکی خود بر روی مادربورد یا باس PCIe نامگذاری شوند. به این ترتیب، تغییرات در سخت‌افزار یا اضافه شدن کارت‌های جدید تأثیری بر نام آن‌ها نخواهد داشت.
ساختار نامگذاری:
۱- پیشوند eno: مخفف “Ethernet Onboard” مربوط به کارت‌های شبکه‌ای می باشد که به‌صورت یکپارچه و پیش فرض روی مادربرد قرار دارند، و بخشی از آن هستند، مانند:
-
- eno1: اولین کارت شبکه داخلی
- eno2: دومین کارت شبکه داخلی
۲- پیشوند ens یا enp: مخفف “Ethernet Slot” مربوط به کارت‌های شبکه‌ای می باشد، که به صورت افزونه از طریق اسلات PCI به مادربرد متصل شده‌اند، مانند:
-
- ens33: از طریق اسلات شماره ۳۳ به مادر برد متصل شده.
۳- پیشوند enp: مخفف “Ethernet Port” مربوط به کارت‌های شبکه‌ای می باشد، که به صورت افزونه از طریق یک Port خاص به مادربرد متصل شده‌اند، مانند:
-
- enp0s25: از طریق پورت ۲۵ به مادربرد متصل شده.
اعداد پس از پیشوند: این اعداد مشخص‌کننده شماره پورت، اسلات یا موقعیت کارت شبکه هستند و به شناسایی دقیق‌تر آن‌ها کمک می‌کنند.
چرا این نامگذاری استفاده می‌شود؟
نامگذاری پیش‌بینی‌پذیر کارت‌های شبکه در سرورهای مجازی به چند دلیل کلیدی مورد استفاده قرار می‌گیرد:
- ثبات بیشتر: این روش نامگذاری اطمینان می‌دهد که تغییرات در سخت‌افزار یا درایورها تأثیری بر نام کارت‌های شبکه نداشته باشد. این موضوع باعث افزایش ثبات در پیکربندی شبکه می‌شود.
- شفافیت بهتر: در سرورهایی با چندین کارت شبکه، این روش نامگذاری به مدیران کمک می‌کند تا کارت‌ها را به راحتی شناسایی کرده و با آن‌ها کار کنند.
- مدیریت آسان‌تر: این سیستم نامگذاری به مدیران شبکه این امکان را می‌دهد که به سادگی کارت‌ها را مدیریت کنند و در صورت بروز مشکلات، شناسایی و عیب‌یابی سریع‌تری انجام دهند.
نتیجه‌گیری:
کارت‌های شبکه‌ای مانند eno1 و eno2 نمایانگر کارت‌های فیزیکی مختلف در سرور شما هستند که برای اتصال به شبکه استفاده می‌شوند. هر نام نمایانگر یک کارت متفاوت است و تنظیمات و استفاده از هرکدام به نیازهای شبکه و سرویس‌هایی که بر روی سرور در حال اجرا هستند بستگی دارد. با استفاده از روش‌های نامگذاری پیش‌بینی‌پذیر، مدیریت سخت‌افزار و پیکربندی شبکه به مراتب آسان‌تر و کارآمدتر خواهد بود، که در نهایت منجر به بهینه‌سازی عملکرد شبکه می‌شود.
