در دنیای فناوری اطلاعات، انتخاب بین داکر (Docker) و ماشین‌های مجازی (Virtual Machines – VM) برای مدیریت و استقرار برنامه‌ها، یکی از تصمیمات کلیدی است که تأثیر مستقیمی بر کارایی، امنیت و مقیاس‌پذیری سرورها دارد. هر یک از این فناوری‌ها دارای ویژگی‌ها، مزایا و معایب خاص خود هستند که درک دقیق آن‌ها می‌تواند به انتخاب بهینه‌تر کمک کند.
مقدمه‌ای بر داکر و ماشین‌های مجازی
داکر چیست؟
داکر یک پلتفرم متن‌باز است که امکان ایجاد، استقرار و اجرای برنامه‌ها را در کانتینرهای ایزوله فراهم می‌کند. این کانتینرها شامل تمام اجزای مورد نیاز برای اجرای یک برنامه، از جمله کد، کتابخانه‌ها و تنظیمات، هستند و به توسعه‌دهندگان اجازه می‌دهند تا برنامه‌های خود را در هر محیطی با اطمینان اجرا کنند.
ماشین مجازی چیست؟
ماشین مجازی یک شبیه‌ساز نرم‌افزاری است که امکان اجرای چندین سیستم‌عامل مستقل را بر روی یک سخت‌افزار فیزیکی فراهم می‌کند. هر VM شامل یک سیستم‌عامل کامل، منابع سخت‌افزاری مجازی‌شده و برنامه‌های مربوطه است که توسط یک نرم‌افزار به نام هایپروایزر مدیریت می‌شود.
تفاوت‌های کلیدی بین داکر و ماشین‌های مجازی
۱. معماری و ساختار
- ماشین‌های مجازی: هر VM شامل یک سیستم‌عامل کامل است که بر روی هایپروایزر اجرا می‌شود. این ساختار باعث می‌شود که VMها از یکدیگر و از سیستم‌عامل میزبان کاملاً مستقل باشند.
- داکر: کانتینرهای داکر از هسته سیستم‌عامل میزبان استفاده می‌کنند و فقط شامل اجزای ضروری برای اجرای برنامه هستند. این رویکرد باعث کاهش حجم و افزایش سرعت اجرا می‌شود.
۲. مصرف منابع
- ماشین‌های مجازی: به دلیل داشتن سیستم‌عامل‌های مستقل، VMها به منابع بیشتری مانند حافظه و فضای ذخیره‌سازی نیاز دارند.
- داکر: کانتینرها به دلیل اشتراک‌گذاری هسته سیستم‌عامل، سبک‌تر بوده و به منابع کمتری نیاز دارند.
۳. زمان راه‌اندازی
- ماشین‌های مجازی: راه‌اندازی یک VM ممکن است چند دقیقه طول بکشد، زیرا باید یک سیستم‌عامل کامل بارگذاری شود.
- داکر: کانتینرها در چند ثانیه راه‌اندازی می‌شوند، زیرا فقط اجزای ضروری برنامه اجرا می‌شوند.
۴. امنیت و ایزولاسیون
- ماشین‌های مجازی: به دلیل داشتن سیستم‌عامل‌های مستقل، ایزولاسیون قوی‌تری ارائه می‌دهند که می‌تواند امنیت بیشتری را فراهم کند.
- داکر: کانتینرها از هسته مشترک استفاده می‌کنند که ممکن است در صورت وجود نقص امنیتی در سیستم‌عامل میزبان، تمام کانتینرها را تحت تأثیر قرار دهد.
۵. قابلیت حمل و نقل
- ماشین‌های مجازی: انتقال VMها به دلیل حجم بزرگ‌تر و وابستگی به هایپروایزر ممکن است پیچیده‌تر باشد.
- داکر: کانتینرها به دلیل سبک بودن و استقلال از زیرساخت، به‌راحتی قابل انتقال بین محیط‌های مختلف هستند.
مزایا و معایب داکر
مزایا
- سبکی و سرعت: کانتینرهای داکر به دلیل اشتراک‌گذاری هسته سیستم‌عامل، حجم کمتری داشته و سریع‌تر اجرا می‌شوند.
- قابلیت حمل بالا: برنامه‌های بسته‌بندی‌شده در کانتینرهای داکر می‌توانند در هر محیطی که داکر نصب شده است، بدون تغییر اجرا شوند.
- مقیاس‌پذیری آسان: با استفاده از ابزارهایی مانند Docker Swarm، می‌توان به‌راحتی تعداد کانتینرها را افزایش یا کاهش داد.
- توسعه و تست ساده‌تر: داکر امکان ایجاد محیط‌های توسعه و تست یکسان را فراهم می‌کند که منجر به کاهش مشکلات ناشی از تفاوت در محیط‌ها می‌شود.
معایب
- امنیت کمتر نسبت به VMها: به دلیل اشتراک‌گذاری هسته، نقص در سیستم‌عامل میزبان می‌تواند تمام کانتینرها را تحت تأثیر قرار دهد.
- محدودیت در پشتیبانی از سیستم‌عامل‌های مختلف: کانتینرهای داکر باید با سیستم‌عامل میزبان سازگار باشند و نمی‌توانند سیستم‌عامل‌های متفاوتی را اجرا کنند.
مزایا و معایب ماشین‌های مجازی
مزایا
- ایزولاسیون قوی: هر VM دارای سیستم‌عامل مستقل است که امنیت و پایداری بیشتری را فراهم می‌کند.
- پشتیبانی از سیستم‌عامل‌های مختلف: امکان اجرای چندین سیستم‌عامل متفاوت بر روی یک سخت‌افزار فیزیکی وجود دارد.
- سازگاری با برنامه‌های قدیمی: برای اجرای برنامه‌هایی که نیاز به سیستم‌عامل‌های خاص یا قدیمی دارند، VMها گزینه مناسبی هستند.
معایب
- مصرف بالای منابع: به دلیل اجرای سیستم‌عامل‌های کامل، VMها به حافظه و فضای ذخیره‌سازی بیشتری نیاز دارند.
- زمان راه‌اندازی طولانی‌تر: راه‌اندازی یک VM ممکن است چند دقیقه زمان ببرد.
- پیچیدگی در مدیریت و نگهداری: به‌روزرسانی و مدیریت چندین VM می‌تواند زمان‌بر و پیچیده‌تر باشد. همچنین، نیاز به نرم‌افزارهای مدیریت مانند VMware vSphere یا Microsoft Hyper-V می‌تواند هزینه و پیچیدگی بیشتری به همراه داشته باشد.
مقایسه داکر و ماشین‌های مجازی در محیط سرور
برای انتخاب بین داکر و ماشین‌های مجازی در سرور، باید نیازهای سازمانی و نوع استفاده را در نظر گرفت. در ادامه، به مقایسه این دو فناوری از جنبه‌های کلیدی پرداخته‌ایم:
۱. عملکرد و کارایی
- داکر: به دلیل استفاده از هسته مشترک سیستم‌عامل و حذف نیاز به اجرای یک سیستم‌عامل کامل، عملکرد بهتری دارد.
- ماشین‌های مجازی: به دلیل مصرف بیشتر منابع، ممکن است عملکرد کندتری نسبت به داکر داشته باشند، اما برای برخی از بارهای کاری پیچیده مناسب‌ترند.
۲. امنیت و ایزولاسیون
- داکر: کانتینرها به دلیل اشتراک هسته سیستم‌عامل، ایزولاسیون کمتری دارند و در صورت وجود آسیب‌پذیری در سیستم‌عامل میزبان، تمامی کانتینرها ممکن است تحت تأثیر قرار بگیرند.
- ماشین‌های مجازی: هر VM دارای سیستم‌عامل مستقل است که سطح ایزولاسیون قوی‌تری را فراهم می‌کند و امنیت بیشتری دارد.
۳. مقیاس‌پذیری و مدیریت منابع
- داکر: مقیاس‌پذیری آسانی دارد و می‌توان در کمترین زمان، تعداد کانتینرها را افزایش یا کاهش داد.
- ماشین‌های مجازی: مقیاس‌پذیری کندتر و مدیریت پیچیده‌تری دارند. راه‌اندازی VMهای جدید به زمان و منابع بیشتری نیاز دارد.
۴. هزینه‌های عملیاتی و زیرساختی
- داکر: مصرف کمتر منابع و هزینه‌های پایین‌تر نگهداری، داکر را به گزینه‌ای اقتصادی‌تر تبدیل می‌کند.
- ماشین‌های مجازی: نیاز به سخت‌افزار قدرتمندتر و مجوزهای نرم‌افزاری مانند VMware ESXi می‌تواند هزینه‌های بالاتری داشته باشد.
۵. سازگاری با نرم‌افزارها و سیستم‌ها
- داکر: مناسب برای اجرای برنامه‌های مبتنی بر Microservices و Cloud-Native است.
- ماشین‌های مجازی: برای نرم‌افزارهایی که نیاز به یک محیط کاملاً ایزوله دارند یا برای اجرای سیستم‌عامل‌های متفاوت روی یک سرور، بهتر عمل می‌کنند.
چه زمانی باید از داکر استفاده کنیم؟
داکر بهترین گزینه در شرایط زیر است:
✅ نیاز به مقیاس‌پذیری سریع دارید.
✅ می‌خواهید از منابع سخت‌افزاری بهینه‌تر استفاده کنید.
✅ قصد دارید برنامه‌های مبتنی بر Cloud یا Microservices را اجرا کنید.
✅ می‌خواهید از فرآیندهای DevOps و CI/CD بهره ببرید.
چه زمانی باید از ماشین‌های مجازی استفاده کنیم؟
ماشین‌های مجازی انتخاب مناسبی در شرایط زیر هستند:
✅ نیاز به اجرای چندین سیستم‌عامل متفاوت روی یک سرور دارید.
✅ امنیت و ایزولاسیون برنامه‌ها اولویت اصلی شماست.
✅ قصد اجرای برنامه‌های قدیمی و وابسته به سیستم‌عامل‌های خاص را دارید.
✅ می‌خواهید یک محیط سروری کاملاً مستقل و پایدار داشته باشید.
ترکیب داکر و ماشین‌های مجازی: بهترین راهکار برای سرورها؟
در برخی از سناریوهای پیچیده، ترکیب Docker و Virtual Machines می‌تواند راهکاری بهینه باشد. بسیاری از شرکت‌ها و ارائه‌دهندگان سرویس‌های ابری از این رویکرد برای بهینه‌سازی منابع، امنیت و مقیاس‌پذیری استفاده می‌کنند.
چرا باید از ترکیب داکر و ماشین‌های مجازی استفاده کنیم؟
✅ افزایش امنیت: اجرای کانتینرهای داکر داخل یک VM می‌تواند امنیت بیشتری را فراهم کند. در صورت بروز حمله، تنها VM تحت تأثیر قرار می‌گیرد و نه کل سیستم.
✅ انعطاف‌پذیری بیشتر: ترکیب این دو تکنولوژی به شما امکان می‌دهد تا از بهترین ویژگی‌های هر کدام بهره ببرید. برای مثال، می‌توانید ماشین‌های مجازی را برای اجرای برنامه‌های قدیمی و داکر را برای برنامه‌های مدرن و مقیاس‌پذیر به کار بگیرید.
✅ سازگاری در محیط‌های ابری: بسیاری از پلتفرم‌های ابری مانند AWS، Google Cloud و Microsoft Azure از ترکیب VM و داکر استفاده می‌کنند. این امر به کاربران کمک می‌کند تا بارهای کاری را بهینه‌تر مدیریت کنند.
✅ مدیریت بهتر منابع: در برخی سناریوها، می‌توان چندین کانتینر را در یک VM اجرا کرد تا از منابع سخت‌افزاری بهینه‌تر استفاده شود.
چگونه ترکیب داکر و ماشین‌های مجازی را پیاده‌سازی کنیم؟
۱️⃣ ایجاد یک ماشین مجازی روی پلتفرم موردنظر (مانند VMware، VirtualBox، Hyper-V یا KVM).
۲️⃣ نصب داکر در داخل ماشین مجازی (مثلاً روی Ubuntu یا CentOS).
۳️⃣ اجرای کانتینرهای داکر درون VM برای مدیریت بهتر و ایزوله‌سازی سرویس‌ها.
۴️⃣ بهینه‌سازی شبکه و امنیت برای ارتباط امن بین کانتینرها و VMها.
محبوب‌ترین ابزارها برای مدیریت داکر و ماشین‌های مجازی
در حال حاضر، ابزارهای متعددی برای مدیریت و استقرار Docker و Virtual Machines وجود دارند. در این بخش، برخی از پرکاربردترین ابزارها را معرفی میکنیم.
ابزارهای مدیریت داکر
🟢 Docker Compose: ابزاری برای مدیریت و اجرای چندین کانتینر به‌صورت هم‌زمان در یک محیط یکپارچه.
🟢 Kubernetes: یک پلتفرم مقیاس‌پذیر برای مدیریت کانتینرها که توسط گوگل توسعه داده شده و در حال حاضر یکی از پرکاربردترین فناوری‌ها در دنیای DevOps است.
🟢 Portainer: یک رابط کاربری گرافیکی برای مدیریت داکر که امکان نظارت و تنظیمات سریع را فراهم می‌کند.
ابزارهای مدیریت ماشین‌های مجازی
🟠 VMware vSphere: یک پلتفرم پیشرفته برای مدیریت و استقرار ماشین‌های مجازی در محیط‌های سازمانی.
🟠 Microsoft Hyper-V: یک راهکار مجازی‌سازی از مایکروسافت که امکان اجرای چندین VM را روی ویندوز سرور فراهم می‌کند.
🟠 Proxmox VE: یک پلتفرم متن‌باز برای مدیریت ماشین‌های مجازی و کانتینرها که به‌عنوان جایگزینی برای VMware شناخته می‌شود.
🟠 KVM (Kernel-based Virtual Machine): یک فناوری مجازی‌سازی مبتنی بر کرنل لینوکس که به کاربران امکان اجرای VMها را با کارایی بالا می‌دهد.
روند آینده داکر و ماشین‌های مجازی
📌 افزایش محبوبیت Kubernetes و کانتینرها: امروزه بسیاری از شرکت‌های بزرگ در حال مهاجرت از ماشین‌های مجازی به داکر و Kubernetes هستند، زیرا این تکنولوژی‌ها سرعت، مقیاس‌پذیری و مدیریت بهتری را فراهم می‌کنند.
📌 ترکیب مجازی‌سازی و کانتینرسازی: شرکت‌های بزرگی مانند VMware و Red Hat روی ترکیب VM و Docker کار می‌کنند تا بهترین عملکرد و امنیت را ارائه دهند.
📌 گسترش Edge Computing و Microservices: با رشد محاسبات لبه‌ای (Edge Computing) و معماری Microservices، داکر به یکی از اجزای کلیدی در زیرساخت‌های ابری و اینترنت اشیا (IoT) تبدیل شده است.
📌 بهینه‌سازی امنیت در کانتینرها: با پیشرفت تکنولوژی، ابزارهای امنیتی جدیدتری برای ایزوله‌سازی بهتر کانتینرها ارائه خواهند شد.
چالش‌های استفاده از داکر و ماشین‌های مجازی در محیط‌های سازمانی
با وجود مزایای متعدد، هر دو فناوری داکر و ماشین‌های مجازی در محیط‌های عملیاتی و سازمانی با چالش‌هایی همراه هستند. در ادامه برخی از مهم‌ترین چالش‌ها و راهکارهای پیشنهادی را بررسی میکنیم.
۱. چالش‌های امنیتی
🔴 مشکل در ایزوله‌سازی کانتینرها (در داکر): کانتینرهای داکر از کرنل مشترک سیستم‌عامل میزبان استفاده می‌کنند، که این موضوع ممکن است منجر به آسیب‌پذیری‌های امنیتی شود.
✅ راهکار: استفاده از Docker Security Modules (مانند AppArmor و SELinux)، اجرای داکر در داخل ماشین‌های مجازی و به‌کارگیری کانتینرهای ایمن‌تر مانند gVisor یا Kata Containers.
🔴 حملات سطح سیستم‌عامل میزبان: اگر مهاجم به کرنل لینوکس دسترسی پیدا کند، می‌تواند تمامی کانتینرها را تحت تأثیر قرار دهد.
✅ راهکار: استفاده از Namespace و Cgroups برای محدودسازی دسترسی کانتینرها به منابع سیستم.
🔴 نقص‌های امنیتی در ماشین‌های مجازی: آسیب‌پذیری‌هایی مانند Spectre و Meltdown ممکن است تأثیرات مخربی روی عملکرد و امنیت VMها داشته باشند.
✅ راهکار: بروزرسانی مرتب Firmware و Hypervisor، و فعال‌سازی VT-d و Secure Boot.
۲. چالش‌های مدیریت منابع
🔴 مصرف زیاد منابع در ماشین‌های مجازی: اجرای یک VM نیازمند حافظه رم، پردازنده و فضای ذخیره‌سازی بیشتری نسبت به داکر است.
✅ راهکار: استفاده از Thin Provisioning و Memory Ballooning برای بهینه‌سازی مصرف حافظه و ذخیره‌سازی.
🔴 مدیریت سخت‌افزار در داکر: داکر به‌صورت پیش‌فرض دسترسی مستقیم به سخت‌افزار ندارد و برای برخی از بارهای کاری مانند هوش مصنوعی و پردازش گرافیکی، مدیریت منابع چالش‌برانگیز است.
✅ راهکار: استفاده از NVIDIA Docker برای اجرای بارهای کاری مبتنی بر GPU و پیکربندی Resource Limits.
۳. چالش‌های هماهنگی و نگهداری
🔴 آپدیت و سازگاری نرم‌افزارها: برنامه‌هایی که در ماشین‌های مجازی اجرا می‌شوند ممکن است نیاز به پچ‌های امنیتی و بروزرسانی داشته باشند.
✅ راهکار: استفاده از پلتفرم‌های مدیریت بروزرسانی مانند Ansible، Puppet و Chef.
🔴 مدیریت چندین کانتینر: در سازمان‌های بزرگ، صدها یا هزاران کانتینر ممکن است هم‌زمان اجرا شوند که مدیریت آن‌ها بدون ابزار مناسب، بسیار سخت است.
✅ راهکار: استفاده از Kubernetes برای مدیریت خودکار کانتینرها و اعمال Auto-Scaling.
تجربه شرکت‌های بزرگ در استفاده از داکر و ماشین‌های مجازی
🔹 Google: به عنوان یکی از پیشگامان فناوری کانتینرها، از Kubernetes و Docker برای مدیریت خدمات Cloud خود استفاده می‌کند.
🔹 Netflix: زیرساخت این شرکت ترکیبی از ماشین‌های مجازی و داکر است. برای سرویس‌هایی که به مقیاس‌پذیری بالا نیاز دارند، از داکر استفاده می‌شود و برای پردازش‌های سنگین داده‌ای، از VMهای مبتنی بر AWS بهره می‌برند.
🔹 Airbnb: این شرکت برای اجرای Microservices و پردازش‌های مبتنی بر هوش مصنوعی، داکر را در ماشین‌های مجازی اجرا می‌کند تا هم مقیاس‌پذیری بالا و هم امنیت مناسبی داشته باشد.
مقایسه عملکرد داکر و ماشین‌های مجازی در سناریوهای واقعی
یکی از مهم‌ترین عواملی که هنگام انتخاب میان داکر و ماشین‌های مجازی باید در نظر گرفت، عملکرد است. در سناریوهای واقعی، عملکرد هرکدام از این دو فناوری می‌تواند متفاوت باشد. در این بخش، به بررسی تست‌های بنچمارک و مقایسه عملکرد آن‌ها در محیط‌های مختلف پرداخته‌ایم.
تست بنچمارک ۱: میزان مصرف منابع
در این تست، مقایسه‌ای میان داکر و ماشین‌های مجازی از نظر مصرف منابع (پردازنده، حافظه و دیسک) انجام شد. نتایج نشان داد که داکر به طور معمول منابع کمتری مصرف می‌کند، زیرا تمام کانتینرها از یک هسته مشترک استفاده می‌کنند و نیازی به اجرای سیستم‌عامل‌های جداگانه ندارند.
تست بنچمارک ۲: سرعت استقرار
در این آزمایش، زمان استقرار یک اپلیکیشن مشابه در داکر و ماشین‌های مجازی اندازه‌گیری شد. داکر با زمان استقرار بسیار کمتری نسبت به ماشین‌های مجازی عمل کرد. این به دلیل سبک بودن کانتینرها و عدم نیاز به راه‌اندازی سیستم‌عامل جدید برای هر اپلیکیشن است.
تست بنچمارک ۳: مقیاس‌پذیری
در این تست، توانایی هرکدام از فناوری‌ها برای مقیاس‌پذیری و مدیریت تعداد زیادی سرویس بررسی شد. داکر قادر است به سرعت و بدون نیاز به منابع اضافی، تعداد بیشتری کانتینر را در مقایسه با ماشین‌های مجازی اجرا کند.
موارد استفاده داکر و ماشین‌های مجازی در صنایع مختلف
۱. بانکداری و مالی
در این صنایع که نیاز به امنیت بالا و دسترسی به داده‌ها دارند، ماشین‌های مجازی به دلیل ایزولاسیون قوی‌تر و محیط‌های جداگانه برای هر سرویس، انتخاب مناسبی هستند. با این حال، داکر می‌تواند برای پیاده‌سازی سریع Microservices و اپلیکیشن‌های ابری بسیار مفید باشد.
۲. تجارت الکترونیک
شرکت‌های بزرگ تجارت الکترونیک که نیاز به مقیاس‌پذیری سریع دارند، از داکر برای استقرار سریع اپلیکیشن‌ها و ارتقای توان پردازشی در مواقع نیاز استفاده می‌کنند. این در حالی است که در بخش‌های دیگر مانند پردازش پرداخت‌ها، ممکن است نیاز به ماشین‌های مجازی برای ایزولاسیون بیشتر باشد.
۳. بازی‌های آنلاین و خدمات پخش محتوا
در این صنعت، داکر به دلیل سرعت بالا و استفاده بهینه از منابع در مقیاس بزرگ بسیار مورد استفاده قرار می‌گیرد. این تکنولوژی امکان راه‌اندازی میکروسرویس‌ها برای مدیریت ترافیک بالا و بارگذاری بازی‌ها را به راحتی فراهم می‌کند. البته ماشین‌های مجازی برای حفظ امنیت و ایزولاسیون در موارد خاص، به ویژه برای ذخیره‌سازی داده‌ها و ارتباطات حساس، همچنان ضروری هستند.
تحلیل آینده داکر و ماشین‌های مجازی در ۵ تا ۱۰ سال آینده
با توجه به روندهای فعلی فناوری، می‌توان پیش‌بینی کرد که در ۵ تا ۱۰ سال آینده، هر دو تکنولوژی به تکامل بیشتری خواهند رسید، اما احتمالاً جهت‌گیری‌های متفاوتی خواهند داشت:
داکر و آینده میکروسرویس‌ها
با گسترش میکروسرویس‌ها و Cloud-Native Applications، داکر احتمالاً نقش اصلی را در توسعه و استقرار اپلیکیشن‌ها خواهد داشت. قابلیت مقیاس‌پذیری، سرعت استقرار، و انعطاف‌پذیری بالای داکر باعث خواهد شد که این فناوری همچنان در صدر تکنولوژی‌های توسعه نرم‌افزار قرار گیرد. علاوه بر این، ابزارهای جدیدی مانند Kubernetes و Istio برای مدیریت کانتینرها و خدمات مختلف در حال رشد هستند و داکر در این زمینه‌ها بیش از پیش محبوب خواهد شد.
ماشین‌های مجازی و امنیت
ماشین‌های مجازی با توجه به ایزولاسیون بالا و امنیت مناسب، در محیط‌هایی که نیاز به اجرای سیستم‌های پیچیده با قوانین و مقررات سخت دارند (مانند بانک‌ها یا دولت‌ها)، همچنان مورد استفاده خواهند بود. آینده‌ای که در آن محیط‌های ترکیبی (Hybrid Environments) که شامل هر دو فناوری است، محتمل‌تر به نظر می‌رسد. این ترکیب به سازمان‌ها این امکان را می‌دهد که از امنیت بالای ماشین‌های مجازی و از مقیاس‌پذیری داکر بهره‌مند شوند.
مثال‌های عملی از پیاده‌سازی در سرورهای واقعی
برای توضیح بیشتر، چندین مثال از استفاده واقعی این دو فناوری آورده‌ایم:
شرکت ۱: Amazon Web Services (AWS)
AWS از هر دو فناوری استفاده می‌کند. این شرکت از ماشین‌های مجازی برای سرویس‌های نیازمند ایزولاسیون بالا مانند EC2 instances استفاده می‌کند. در عین حال، برای مدیریت میکروسرویس‌ها و اپلیکیشن‌های Cloud-Native، Docker و Kubernetes را به کار می‌برد. این ترکیب باعث می‌شود که AWS قادر به ارائه مقیاس‌پذیری بالا و انعطاف‌پذیری بسیار باشد.
شرکت ۲: Uber
Uber از ماشین‌های مجازی برای برخی از سرویس‌های حساس و مدیریت داده‌ها استفاده می‌کند و در عین حال، برای پردازش‌های سریع‌تر و سرویس‌هایی که به مقیاس‌پذیری فوری نیاز دارند، از داکر و Kubernetes بهره می‌برد.
نتیجه‌گیری نهایی: راهکار بهینه
در نهایت، انتخاب میان داکر و ماشین‌های مجازی به نیازهای خاص شما بستگی دارد. در بسیاری از سناریوهای پیچیده، ترکیب این دو فناوری بهترین راهکار است. استفاده از ماشین‌های مجازی برای ایزولاسیون و امنیت بیشتر، همراه با استفاده از داکر برای مقیاس‌پذیری، سرعت استقرار و کاهش هزینه‌های سخت‌افزاری، می‌تواند به بهینه‌سازی عملکرد کمک کند.
با گسترش روزافزون فناوری‌های جدید مانند Edge Computing و Cloud-Native, هر دو داکر و ماشین‌های مجازی به ابزارهای کلیدی در زیرساخت‌های فناوری اطلاعات تبدیل خواهند شد.
