نکات کلیدی:
– امنیت ابری اصطلاحی است که برای تأمین امنیت ذخیره‌سازی، مدیریت و پردازش در محیط ابری استفاده می‌شود.
– عدم موفقیت در تأمین امنیت داده‌های شما در ابر می‌تواند منجر به جریمه‌های مالی، آسیب به شهرت و پیامدهای قانونی شود.
– امنیت ابری معمولاً بین ارائه‌دهنده و مشتری تقسیم می‌شود.
– ارائه‌دهندگان امنیت زیرساخت را مدیریت می‌کنند، در حالی که مشتریان پیکربندی‌های امنیتی نرم‌افزار را مدیریت می‌کنند.
– خطرات رایج امنیت ابری حول ماهیت پیچیده و پویای ابر و مقررات رو به رشد برای امنیت ابری می‌چرخد.
– بهترین شیوه‌های امنیت ابری شامل امنیت بدون اعتماد، هوش تهدید، کنترل دسترسی و اجرای سیاست امنیتی استاندارد است.
– کسب‌وکارها می‌توانند با سرمایه‌گذاری در زیرساخت قوی و اعمال پیکربندی‌های امنیتی سختگیرانه، بدون مشکل در برابر هر تهدید خارجی مقاومت کنند.
تا سال ۲۰۲۴، ۹۴٪ از شرکت‌ها و کسب‌وکارها در سراسر جهان از نوعی فناوری ابری استفاده می‌کنند. به طور متوسط، یک کارمند کسب‌وکار روزانه از حدود ۳۶ سرویس مبتنی بر ابر استفاده می‌کند. اگر این اعداد چیزی به ما بگویند، این است که جهان به طور چشمگیری در حال تغییر است.
ما به آرامی اما مطمئناً به سمت یک ساختار اینترنتی کاملاً مبتنی بر ابر حرکت میکنیم.
با توجه به اهمیت ابر در آینده، امنیت ابری یک نگرانی طبیعی برای عموم است. با وجود این همه اطلاعات شخصی و حساس ما که در ابر شناور است، چه تضمینی وجود دارد که مورد سوء استفاده قرار نگیرد یا به دست افراد نادرست نیفتد؟
در این وبلاگ، ما به بررسی اصول اولیه امنیت ابری خواهیم پرداخت. ما نقش‌ها و مسئولیت‌های ارائه‌دهندگان و شرکت‌ها در امنیت ابری و چالش‌های عمده‌ای که مجرمان سایبری مدرن ایجاد می‌کنند را بررسی خواهیم کرد. ما با مرور برخی از بهترین شیوه‌هایی که برای کمک به شما در تلاش‌های امنیتی ابری خود ایجاد شده است، به پایان خواهیم رسید.
امنیت ابری چیست؟
امنیت ابری یک رشته پیچیده است که برای محافظت از برنامه‌ها، داده‌ها و زیرساخت در محیط رایانش ابری توسعه یافته است. این شامل بسیاری از فناوری‌ها، سیاست‌ها، خدمات و کنترل‌هایی است که برای محافظت از خدمات مبتنی بر ابر در برابر مداخله و حملات مخرب طراحی شده‌اند.
دو نوع اصلی استراتژی امنیت ابری وجود دارد: پیشگیرانه و واکنشی. امنیت ابری پیشگیرانه نیاز به تجزیه و تحلیل و آمادگی پیشگیرانه برای تهدیدات امنیتی دارد. امنیت ابری واکنشی، همانطور که از نامش پیداست، با انتظار برای ظهور یک خطر قبل از مقابله با آن کار می‌کند.
نقش شما در راه‌حل‌های امنیت ابری: مسئولیت‌های ارائه‌دهنده ابر و مشتری
قبل از بحث بیشتر درباره امنیت ابری، باید نقش هر نهاد را در زمینه امنیت درک کنیم. به طور کلی، برخی مسئولیت‌ها فقط بر عهده ارائه‌دهنده راه‌حل ابری و برخی فقط بر عهده مشتری استفاده‌کننده از خدمات است. یک دسته سوم شامل مسئولیت‌های پویا است که مالکیت آن‌ها بر اساس نوع سرویس ابری مورد استفاده تغییر می‌کند: IaaS، PaaS یا SaaS.
ارائه‌دهنده معمولاً همیشه وظیفه محافظت و نگهداری از زیرساخت فیزیکی ابر را بر عهده دارد. به عنوان مثال، محافظت از مراکز داده و اطمینان از عدم دستکاری. آن‌ها همچنین مسئول حفظ کنترل دسترسی سختگیرانه به ریشه سرورهای ابری و شبکه‌ای هستند که از طریق آن کار می‌کنند. ارائه‌دهندگان ابری قابل توجه شامل Amazon Web Services (AWS)، Microsoft Azure و Google Cloud هستند.
شرکت‌ها و سایر مشتریان ابری مسئول امنیت ابری مبتنی بر نرم‌افزار هستند. این وظیفه مشتری است که اقدامات و پروتکل‌های امنیتی را در محیط ابری خود پیاده‌سازی کند. مدیریت دسترسی کاربر، احراز هویت و رمزگذاری داده‌ها در حال انتقال و در حالت سکون تنها برخی از اقدامات امنیتی هستند که مشتریان مسئول آن هستند.
مهم‌ترین چالش‌های امنیت ابری
قبل از صحبت درباره چگونگی اجرای اقدامات امنیتی ابری، بحث درباره چالش‌های امنیت ابری ضروری است. به عنوان یک فناوری نوظهور با پتانسیل عظیم، ابر چالش‌های مختلفی را در اجرا و حفظ امنیت ارائه می‌دهد. در اینجا برخی از موانع اصلی که ممکن است هنگام طراحی راه‌حل امنیت ابری خود با آن‌ها مواجه شوید، آمده است:
فناوری‌های در حال تکامل و تهدیدات امنیتی
مجرمان سایبری در حالی که فناوری‌های جدید منتشر می‌شوند و ابر به ارتفاعات بیشتری تکامل می‌یابد، بیکار ننشسته‌اند. به عنوان مثال، یکی از تغییرات عمده در حملات فیشینگ به دلیل موفقیت و دسترسی به ChatGPT به وجود آمده است.
مجرمان سایبری و کلاهبرداران اکنون می‌توانند ایمیل‌های فیشینگ کاملاً بی‌نقص بدون مشکلات دستوری یا نحوی تولید کنند. در کنار جعل آدرس ایمیل، این می‌تواند حتی چشم‌های آموزش‌دیده‌ترین را نیز فریب داده و منجر به نقض داده‌ها شود. حملات نیروی بی‌رحمانه برای شکستن کدهای امنیتی و رمزهای عبور نیز با هوش مصنوعی و فناوری‌های جدید مؤثرتر می‌شوند.
همانطور که ابر تکامل می‌یابد، این تکامل نیز هزینه‌ای دارد. انتظار می‌رود آسیب‌پذیری‌های امنیتی جدیدی با انتشار کد و به‌روزرسانی‌های نرم‌افزاری جدید ظاهر شوند. هکرها تلاش زیادی می‌کنند تا چنین آسیب‌پذیری‌هایی را پیدا کرده و قبل از شناسایی و رفع آن‌ها، از آن‌ها سوء استفاده کنند. این چالش بزرگی برای کسب‌وکارها و ارائه‌دهندگان امنیتی است که باید بر آن غلبه کنند. یک دیدگاه و رویکرد پیشگیرانه به امنیت ابری مورد نیاز است.
به جای انتظار برای ظهور یک تهدید، استراتژی‌های امنیتی باید شامل نظارت فعال و جستجوی نگرانی‌های امنیتی باشد. به‌روزرسانی‌ها و پیکربندی‌های امنیتی منظم یک الزام است.
همچنین بخوانید: نقض داده چیست و چگونه با آن مقابله کنیم؟
امنیت نرم‌افزار با DevSecOps
DevOps یک رویکرد جدید توسعه نرم‌افزار است که شامل استفاده از فناوری خودکارسازی برای تسریع توسعه است. این رویکرد چالش‌های امنیتی خاص خود را معرفی می‌کند، زیرا اولویت‌بندی انتشار سریع‌تر نرم‌افزار به این معنی است که امنیت تنها در مرحله تولید آزمایش می‌شود.
DevSecOps، یا توسعه امنیت و عملیات، به عنوان مکمل استراتژی DevOps ظهور کرده است. در DevSecOps، هدف اجرای کنترل‌ها و آزمایش‌های امنیتی در تمام مراحل توسعه نرم‌افزار است. DevSecOps عمدتاً برای کسب‌وکارهای SaaS ابری اعمال می‌شود، زیرا آن‌ها مسئول انتشار نرم‌افزار ایمن برای مشتریان هستند.
کسب‌وکارها باید تعادل درستی بین DevOps و DevSecOps پیدا کنند. ایجاد تعادل بین نیاز به سرعت و چابکی با اقدامات امنیتی قوی می‌تواند چالش‌برانگیز باشد و نیاز به اجرای آزمایش امنیتی خودکار، نظارت مداوم و شیوه‌های کدنویسی امن دارد.
کاری پویا
عامل اصلی محبوبیت فناوری ابری، ماهیت پویای آن است. سرورهای ابری به راحتی قابل مقیاس‌پذیری هستند و انعطاف‌پذیری فوق‌العاده‌ای را ارائه می‌دهند. نرم‌افزار ابری به صورت پرداخت به ازای استفاده است و ویژگی‌های باورنکردنی را با قیمت‌های مقرون به صرفه ارائه می‌دهد. پلتفرم‌های ابری شخص ثالث محیط‌های پویایی را با ابزارهایی برای توسعه و استقرار برنامه‌ها و وب‌سایت‌ها فراهم می‌کنند.
این ماهیت پویا با بارهای کاری و اهداف همیشه در حال تغییر، امنیت را دشوار می‌کند. کسب‌وکارها نیاز به اجرای اقدامات و سیاست‌های امنیتی دارند که انعطاف‌پذیر بوده و در زمینه‌های مختلف قابل اعمال باشند. اجرای سیاست‌های امنیتی خودکار، نظارت بر استفاده از منابع و اطمینان از دید بلادرنگ در تغییرات بار کاری برای حفظ امنیت در محیط‌های ابری پویا ضروری است.
زیرساخت ابری پیچیده
مقابله با زیرساخت ابری یک چالش امنیتی عمده دیگر است. از آنجا که هنوز در حال تکامل است، زیرساخت ابری بسیار پیچیده و در حال رشد سریع است. اجزای متعدد به هم پیوسته مانند ماشین‌های مجازی و کانتینرها، پیکربندی‌های امنیتی را بسیار دشوار می‌کنند.
در مورد امنیت، ارائه‌دهندگان خدمات و مشتریان باید زیرساخت را به صورت کلی در نظر بگیرند. امنیت باید هم در سطح کلان در سراسر ابر و هم در سطح خرد در مناطق خاص اجرا شود. یک مثال استفاده از تقسیم‌بندی شبکه و کانتینرسازی برای جداسازی اجزای حیاتی است. ابزارها و تکنیک‌های پیشرفته برای تأمین امنیت کافی ابر مورد نیاز است.
دید و نظارت محدود
دید و شفافیت یک مسئله بزرگ در محیط‌های ابری است. راه‌حل‌های امنیتی بومی ابر مانند ثبت وقایع و نظارت بلادرنگ مورد نیاز است. ابزارهای امنیتی سنتی برای شناسایی تهدیدات سطحی کافی هستند. هر چیزی عمیق‌تر نیاز به پول، زمان و تخصص بیشتری دارد.
گسترش سطح حمله
خدمات ابری به طور چشمگیری سطح حمله یک سازمان را گسترش می‌دهند. سطح حمله به تعداد اهداف بالقوه در سراسر ابر سازمان اشاره دارد. کسب‌وکارها روزانه از ده‌ها، اگر نه صدها، سرویس مبتنی بر ابر استفاده می‌کنند. این سرویس‌ها می‌توانند به طور بالقوه به یک هکر اجازه دهند تا به محیط ابری نفوذ کند.
این را تصور کنید: ابر یک خانه است و هر سرویس ابری یک در دیگر به ابر اضافه می‌کند. این درها قفل‌ها و ویژگی‌های امنیتی متفاوتی برای جلوگیری از ورود مهاجمان دارند. این امر امنیت را بسیار دشوار می‌کند، زیرا برخی درها کمتر ایمن هستند. مدیریت امنیت ابری برای صدها سرویس مختلف به طور همزمان بسیار دشوار است و نیاز به یک استراتژی مناسب دارد.
استراتژی‌های امنیت ابری باید امنیت را در سراسر سازمان یکنواخت کنند. هر نرم‌افزار، پلتفرم و زیرساخت مورد استفاده باید از استاندارد امنیتی یکسانی برخوردار باشد. در مثال خانه، امنیت استاندارد و قوی مانند حصارهای الکتریکی اطراف ساختمان خواهد بود. این کار ورود مهاجمان را بسیار دشوارتر می‌کند، چه رسد به نفوذ مخفیانه.
الزامات انطباق و مقررات
امنیت ابری موضوعی بسیار جدی است. قوانین و مقررات صنعتی زیادی برای اطمینان از امنیت داده‌های مشتری وجود دارد. کسب‌وکارها باید امنیت را مطابق با مقررات اجرا کنند. استفاده از ابر بدون امنیت مناسب می‌تواند منجر به جریمه‌های سنگین و حتی زندان شود.
این مقررات تعیین می‌کنند که امنیت ابر باید چقدر قوی باشد و داده‌ها چگونه باید ذخیره، پردازش و استفاده شوند. بزرگترین چالش امنیت ابری، پایبندی به تمام مقررات و به‌روزرسانی پروتکل‌ها و شیوه‌ها با تغییر قوانین است.
بهترین شیوه‌های امنیت ابری برای کسب‌وکار شما
رمزگذاری و حفظ داده‌ها
محافظت از داده‌ها در محیط‌های ابری نیازمند اجرای اقدامات جامع حفاظت از داده‌ها است. سازمان‌ها باید داده‌ها را در حالت سکون و در حال انتقال رمزگذاری کنند تا محرمانگی و یکپارچگی آن‌ها را تضمین کنند.
راه‌حل‌های جلوگیری از اتلاف داده (DLP) به شناسایی و محافظت از داده‌های حساس کمک می‌کنند. آن‌ها از دسترسی غیرمجاز و خروج مخفیانه اطلاعات مهم جلوگیری می‌کنند. پشتیبان‌گیری منظم از داده‌ها و برنامه‌ریزی بازیابی فاجعه، دسترسی و انعطاف‌پذیری داده‌ها را در طول یک حادثه امنیتی تضمین می‌کند.
نتیجه‌گیری
با محبوبیت باورنکردنی ابر در عصر حاضر، امنیت ابری یک نگرانی اولویت‌دار برای تمام سازمان‌ها است. کوتاهی در امنیت ابری می‌تواند نه تنها منجر به از دست دادن داده‌ها شود، بلکه پیامدهای اعتباری، مالی و قانونی نیز به همراه دارد.
اگرچه ابر از نظر فنی در فضای مجازی قرار دارد، اما وجود فیزیکی آن به عنوان سرورها را نمی‌توان نادیده گرفت. با اطمینان از اینکه پیاده‌سازی ابری شما بر روی زیرساخت محکم با تمهیدات امنیتی قوی ساخته شده است، آینده کسب‌وکار خود را تضمین می‌کنید.
میزبانی سرور اختصاصی در این زمینه کمک می‌کند. امنیت ابری ساخته شده بر روی سرورهای اختصاصی امن، دستور العملی برای موفقیت است. به جای استفاده از یک محیط ابری عمومی، بسیار بهتر است که سرور اختصاصی خود را سفارش دهید. سپس می‌توانید امنیت رایانش ابری خصوصی خود را به دلخواه سفارشی کنید.
امروز به خانواده زویپ سرور بپیوندید و ببینید امنیت ابری قوی چگونه است.
سوالات متداول
س. امنیت ابری چیست و انواع اصلی امنیت ابری کدامند؟
امنیت ابری به شیوه‌ها و استراتژی‌های امنیتی مورد استفاده برای محافظت از محیط‌های ابری اشاره دارد. داده‌های ابری یک ریسک امنیتی عمده برای کسب‌وکارها هستند که باید به آن رسیدگی شود. انواع اصلی امنیت ابری، امنیت پیشگیرانه و واکنشی هستند.
س. چرا امنیت ابری مهم است؟
امنیت ابری بسیار مهم است زیرا محرمانگی و یکپارچگی داده‌های ابری را تضمین می‌کند. امنیت مبتنی بر ابر از آن در برابر نقض‌ها، از دست دادن داده‌ها و دسترسی غیرمجاز محافظت می‌کند.
س. تهدیدات رایج امنیت ابری برای امنیت رایانش ابری کدامند؟
قابل توجه‌ترین تهدیدات شامل نقض داده‌ها با حمله نیروی بی‌رحمانه و حملات مهندسی اجتماعی است. ربودن API، بدافزار، تصرف باج‌افزار و DDoS نیز از بردارهای حمله عمده هستند.
س. کارگزار امنیت دسترسی ابر (CASB) در امنیت ابری پیشرفته چیست؟
CASB یک نقطه اجرای سیاست امنیتی بین مصرف‌کنندگان و ارائه‌دهندگان ابر است. به شما امکان می‌دهد سیاست‌های امنیتی را اعمال کنید. این سیاست‌ها دید، امنیت داده‌ها، انطباق و محافظت در برابر تهدید را فراهم می‌کنند.
س. رمزگذاری چگونه امنیت ابری را افزایش می‌دهد؟
رمزگذاری داده‌های قابل خواندن را به کد غیرقابل خواندن تبدیل کرده و آن را در شبکه ارسال می‌کند. این کد پس از رسیدن به مقصد رمزگشایی می‌شود. این کار از رهگیری جزئیات حساس مانند اطلاعات ورود توسط هکرها جلوگیری می‌کند.
س. مدل مسئولیت مشترک در امنیت ابری چیست؟
مدل مسئولیت مشترک، مسئولیت‌های امنیتی را تقسیم می‌کند. ارائه‌دهنده خدمات ابری و مشتری بار را به اشتراک می‌گذارند. ارائه‌دهندگان زیرساخت را ایمن می‌کنند و مشتریان داده‌ها، برنامه‌ها و کنترل‌های دسترسی خود را ایمن می‌کنند.
س. ابزارهای مدیریت وضعیت امنیت ابر (CSPM) چیست؟
ابزارهای CSPM به طور مداوم محیط‌های ابری را برای انطباق امنیتی و بهترین شیوه‌ها نظارت می‌کنند. آن‌ها یک پلتفرم امنیت ابری عالی برای یافتن و رفع پیکربندی‌های نادرست هستند.
س. نقش مدیریت هویت و دسترسی (IAM) در امنیت ابری چیست؟
IAM هویت‌های کاربران و مجوزهای دسترسی را مدیریت می‌کند. IAM اغلب شامل استفاده از احراز هویت چند عاملی (MFA) برای امنیت بیشتر است. تیم‌های امنیتی معمولاً کنترل مدیریتی را به مدیریت ارشد واگذار می‌کنند.
س. فایروال‌ها چگونه خطرات امنیت ابری را کاهش می‌دهند؟
فایروال‌ها در محیط‌های ابری، ترافیک شبکه ورودی و خروجی را بر اساس قوانین امنیتی از پیش تعیین شده ردیابی و کنترل می‌کنند. محیط‌های ابری ترکیبی از فایروال‌ها برای جداسازی جنبه‌های عمومی و خصوصی ابر استفاده می‌کنند.
س. مزایای استفاده از مدل امنیتی اعتماد صفر در ابر چیست؟
امنیت اعتماد صفر فرض می‌کند که هیچ اعتمادی بین شبکه‌های داخلی و خارجی وجود ندارد. این مدل کنترل‌های دسترسی سختگیرانه‌ای را اعمال می‌کند. تأیید مداوم و میکرو-سگمنتاسیون خطر نقض‌ها را کاهش می‌دهد.
