سه مدل مهم زیر ساخت پردازش ابری
پردازش ابری، شیوه ی دسترسی کسب و کارها، افراد و مدیریت منابع IT خود را تغییر داده است. با افزایش یافتن میزان استفاده کردن از خدمات پردازش ابری، درک کردن مدل های زیر ساختی مختلف که پایه و اساس پردازش ابری را شکل می دهند، بسیار مهم می باشد. مدل های زیر ساخت میزبانی پردازش ابری، نحوه ی مدیریت کردن و دسترسی سازمان ها به منابع ابری را نشان می دهند. هر کدام از این مدل ها، مزایای متفاوتی داشته و انتخاب مدل زیر ساختی مناسب را بر اساس نیازهایشان مانند: بودجه، امنیت، مقیاس پذیری و توانایی انطباق یافتن تعیین می کنند. ما در این پست وبلاگ، سه مدل اساسی زیر ساخت پردازش ابری را بررسی کرده و مسیری خوبی را برای استفاده کردن از قدرت این زیر ساخت برای کسب و کارتان، کشف خواهیم کرد. اکنون بیایید شروع کنیم.
مروری بر سه مدل اساسی زیر ساخت پردازش (رایانش) ابری
سه مدل زیر ساخت خدمات(پردازش) ابری اساسی در زیر ذکر شده است:
– ابر عمومی
– ابر خصوصی
– ابر ترکیبی.
زیر ساخت ابر عمومی که توسط شرکت های ارائه دهنده ی خدمات لجستیک ارائه می شود، مقیاس پذیری، مقرون به صرفه بودن و طیف گسترده ای از خدمات را عرضه می کند. زیر ساخت ابر خصوصی، برای یک سازمان اختصاصی بوده و کنترل پیشرفته، گزینه های سفارشی سازی شده و قدرت انطباق بالایی را فراهم می آورد. زیر ساخت ابری ترکیبی، ویژگی های برتر هر دو زیر ساخت ابری قبلی را با هم ترکیب کرده و به سازمان ها اجازه می دهد تا با استفاده از ابرهای عمومی و خصوصی، منابع را بهینه سازند. درک کردن این سه مدل برای سازمان ها، جهت تصمیم گیری آگاهانه و انتخاب مدل زیر ساخت مناسب که با اهدافشان هم جهت باشد، مهم است. اجازه دهید در مورد هر کدام از این مدل ها به تفصیل صحبت کرده و مزایای آن ها را مورد بررسی قرار دهیم.
ابرهای عمومی
ابرهای عمومی، معمولا دور از محل(منبع مورد نظر) راه اندازی می شوند. این ابرها توسط دیگران، قابل دسترسی بوده و در آن، برنامه های کاربردی از مشتریان مختلف در سیستم های ذخیره سازی سرورهای ابری با هم ترکیب می شوند. آن ها با ارائه ی انعطاف پذیری زیاد به زیر ساخت سازمانی، باعث کاهش میزان ریسک و هزینه ی مشتری می شوند. وجود داشتن سایر برنامه های کاربردی که در فضای ابری اجرا می شوند نیز، باید برای کاربران نهایی و همچنین سازندگان زیر ساخت ابری، شفاف باشد؛ البته اگر یک ابر عمومی با در نظر گرفتن موقعیت داده، امنیت و عملکرد، اجرا گردد.
مزایای زیر ساخت ابر عمومی
برخی از بزرگ ترین مزایای زیر ساخت ابر عمومی در این قسمت ذکر شده اند:
– مقیاس پذیری و کشش: زیر ساخت ابر عمومی، امکان افزایش یا کاهش منابع را بر اساس تقاضا، فراهم کرده و عملکرد بهینه و کاهش هزینه را تضمین می کند.
– مقرون به صرفه بودن و قیمت گذاری بر اساس هزینه: با استفاده از ابر عمومی، سازمان ها فقط هزینه ی منابعی که استفاده می کنند را پرداخت کرده و از هزینه های اولیه و اضافی، جلوگیری می شود. همچنین امکان تغییر یافتن بودجه نیز به وجود می آید.
– دسترسی یافتن به خدمات و منابع گسترده: ارائه دهندگان ابر عمومی، مجموعه ی گسترده ای از خدمات و منابع را عرضه می کنند؛ مانند: ماشین های مجازی و ذخیره سازی داده ها. همچنین سازمان ها را نیز به کمک ویژگی ها و امکانات مختلف خود برای برنامه هایشان، تقویت و آماده می کنند.
ابرهای خصوصی
زیر ساخت های ابر خصوصی، کیفیت خدمات، امنیت و داده ها را کنترل می کنند که مشتریان نیز از این موارد، استفاده می کنند. این گونه زیر ساخت ها، ممکن است در یک مرکز داده ی سازمانی بنا شده و یا در یک مرکز یا زیر ساخت ارتباطی، مستقر شوند. ابرهای خصوصی را می توان به کمک یک توزیع کننده ی زیر ساخت ابری یا سازمان فناوری اطلاعات خود یک شرکت، مدیریت کرد و ساخت. در مدل “میزبانی خصوصی “، یک شرکت می تواند زیر ساختی را برای پشتیبانی از زیر ساخت ابر خصوصی در مرکز داده ی خود، راه اندازی، پیکر بندی و نصب کند.
مزایای زیر ساخت ابر خصوصی
برخی از مزایای میزبانی ابری خصوصی در این قسمت ذکر شده اند:
– کنترل و امنیت پیشرفته: زیر ساخت ابر خصوصی، داده ها، برنامه ها و اقدامات امنیتی را در سازمان ها بیشتر کنترل کرده و انطباق داشتن(مرتبط بودن) و حفاظت کردن از داده ها را تضمین می کند.
– سفارشی سازی و انعطاف پذیری: زیر ساخت ابر خصوصی، قابلیت پیکربندی و سفارشی سازی را برای رفع نیازهای خاص کسب و کارها فراهم کرده و انعطاف پذیری و سرعت بیشتری را رقم می زند.
– تطابق داشتن با قوانین نظارتی: زیر ساخت ابر خصوصی، محیط اختصاصی ای ارائه می دهد که می تواند، برای رعایت مقررات خاص صنعت و استانداردهای آن طراحی شده و از عملکرد داده ها و پیروی کردن آن ها از مقررات، اطمینان حاصل کند.
ابرهای ترکیبی
زیر ساخت ابر ترکیبی، ترکیبی از هر دو مدل ابر عمومی و خصوصی است. این زیر ساخت، مقیاس هایی را بر اساس تقاضای خارج،ارائه می دهد. یک ابر خصوصی با منابع یک ابر عمومی، می تواند برای حفظ سطح خدمات در تغییرات سریع حجم کارها، مورد استفاده واقع شود. همچنین به این زیر ساخت ها، محاسبات موجی نیز می گویند. یک ابر عمومی، می تواند برای انجام وظایفی که می توانند به راحتی بر روی آن راه اندازی شوند، استفاده شود. ابرهای ترکیبی، نحوه ی توزیع برنامه ها را در یک ابر خصوصی یا عمومی تعیین می کنند. اگر برنامه ها جهت خاصی نداشته باشند و یا داده ها کم باشند، ابر ترکیبی می تواند بسیار موفق تر از وقتی باشد که مقدار زیادی داده به یک ابر عمومی برای میزان پرردازش کمی منتقل شوند.
مزایای زیر ساخت ابر ترکیبی
فواید زیر ساخت ابر ترکیبی به شرح زیر هستند:
– انعطاف پذیری و بهینه سازی حجم کار: ابر ترکیبی، سازمان ها را قادر می سازد تاحجم کاری را بین ابرهای عمومی و خصوصی تقسیم کند که این ابرها، منابع و عملکردها را بر اساس نیازهای خاص، دسته بندی می کنند.
– مقیاس پذیری و بهینه سازی هزینه: سازمان ها می توانند از مقیاس پذیری منابع ابر عمومی استفاده کنند. این در حالی است که از ابر خصوصی برای کارهای حساس و مهم استفاده می کنند و از این طریق، هزینه ها و مقیاس پذیری را در صورت نیاز، بهینه می سازند.
– تعادل امنیت و انطباق نیازها: ابر ترکیبی به سازمان ها اجازه می دهد تا داده های مهم را در ابر خصوصی کنترل کنند و در عین حال از اقدامات امنیتی پیشرفته و قابلیت های انطباق دادن ارائه شده توسط ارائه دهندگان ابر عمومی، استفاده کنند.
عواملی که باید در انتخاب کردن زیر ساخت ابری مناسب در نظر گرفته شوند
انتخاب کردن زیر ساخت ابری مناسب، یک تصمیم مهم برای سازمان ها است؛ چون به طور مستقیم بر عملکرد، هزینه، امنیت و اثر بخشی کلی زیر ساخت ابری، تأثیر می گذارد. چند عامل کلیدی باید هنگام انجام دادن این انتخاب مهم در نظر گرفته شوند:
– ملاحظات مرتبط با بودجه و هزینه
زیر ساخت ابر عمومی، معمولا با قیمتی که دارد، باعث مقرون به صرفه بودن و حذف شدن هزینه های اولیه می شود. همچنین زیر ساخت ابر خصوصی، ممکن است نیازمند صرف کردن هزینه های راه اندازی اولیه ی بالاتری باشد؛ ولی می تواند در طولانی مدت، باعث صرفه جویی در هزینه ها برای سازمان هایی با حجم کاری زیاد شده و با نیازهای آن ها نیز، منطبق گردد.
– نکات امنیتی و قابلیت انطباق یافتن
ارائه دهندگان زیر ساخت ابر عمومی، معمولأ سرمایه گذاری زیادی، روی اقدامات امنیتی کرده و ضمانت هایی را نیز برای ایجاد انطباق، ارائه می دهند که این امر، باعث استفاده ی درست از آن ها می شود. با این حال، اگر صنعت شما نیازمند کنترل دقیق داده ها می باشد و یا قوانین انطباقی خاصی دارد، یک مدل زیر ساخت ابر خصوصی یا ابر ترکیبی، احتمالأ مناسب تر خواهد بود.
– نیازهای مقیاس پذیری و عملکرد
نیاز به قابلیت مقیاس پذیری را در کارهای خودتان در نظر بگیرید. زیر ساخت ابر عمومی، بسیار انعطاف پذیر است و به شما امکان می دهد که منابع را بر اساس تقاضا، افزایش و یا کاهش دهید. اگر حجم کاری غیر قابل پیش بینی ای را در کارتان تجربه می کنید، یک زیر ساخت ابر عمومی ممکن است مفید باشد. زیر ساخت های ابر خصوصی نیز، مقیاس پذیری خوبی را ارائه می دهند؛ ولی ممکن است در مقایسه با مقیاس پذیری نا محدود زیر ساخت های ابر عمومی، محدودیت هایی را داشته باشند.
– حساس بودن روی داده ها و نگرانی های مرتبط با حفظ شدن حریم خصوصی
میزان حساسیت و سطح کنترلی که نیاز دارید روی داده ها اعمال شود را ارزیابی کنید. زیر ساخت ابر عمومی، داده ها را در سرورهای مشترکی ذخیره کرده و می تواند، باعث ایجاد شدن نگرانی هایی برای سازمان هایی که اطلاعات مهم یا محرمانه دارند شود. زیر ساخت های ابر خصوصی، زیر ساخت های اختصاصی ای را ارائه کرده و کنترل دقیق تری را فراهم می کنند و نگرانی های مربوط به حریم خصوصی داده ها را نیز بر طرف می سازند.
سخن پایانی
لازم به ذکر است که سازمان ها باید به یاد داشته باشند که هیچ روش کامل و جامعی برای همه وجود ندارد. زیر ساخت ابری مناسب، زیر ساختی است که با اهداف تجاری منحصر به فرد، محدودیت های بودجه، نیازهای امنیتی و برنامه های رشد آتی شما، هم جهت باشد. صرف زمان برای ارزیابی این عوامل، باعث می شود که شما بتوانید تصمیم آگاهانه ای را گرفته و پایه ای قوی برای زیر ساخت ابری خودتان بنا کنید.
