اگر به عنوان یک مدیر حرفه‌ای سیستم لینوکس، به عملکرد شبکه خود اهمیت می‌دهید و می‌خواهید تأخیر و از دست رفتن بسته‌ها را با دقت و حساسیت بیشتری کنترل کنید، دستور fping که عضوی حرفه‌ای و فعال از خانواده دستورات ping است برای شما به بهترین شکل ممکن ساخته شده است. دستور fping انتخاب خوبی برای نظارت بر عملکرد شبکه های بزرگ است زیرا گزینه های پیشرفته تری برای نظارت بر چندین میزبان به طور همزمان دارد. با استفاده صحیح از این ابزار می توانید شبکه خود را با دقت بیشتری رصد کرده و عملکرد و پاسخگویی شبکه خود را به میزان قابل توجهی بهبود بخشید.
ping و fping در لینوکس روال کار یکسانی دارند. به این ترتیب آنها پیام های ICMP را به هاست مقصد ارسال می کنند تا وضعیت اتصال خود را بررسی کرده و گزارش های مربوطه را ارائه دهند. اما تفاوت هایی نیز دارند که عمدتاً به تعداد میزبان ها مربوط می شود. دستور ping یک پیام ICMP را به یک میزبان خاص ارسال می کند و منتظر پاسخ ICMP Echo می شود، اما دستور fping در لینوکس چندین پیام ICMP را به طور موازی به چندین میزبان ارسال می کند و آنها را به طور همزمان آزمایش و نظارت می کند.
اگر به فکر بهبود عملکرد شبکه نیز هستید و نمی‌خواهید با هیچ نقطه ضعفی از نظر تاخیر و از دست دادن داده مقابله کنید، توصیه میکنیم با خرید یک سرور مجازی لینوکس یک زیرساخت محکم بسازید و سپس شبکه را با استفاده از دستوراتی مانند fping و همچنین ابزارهای مانیتورینگ نظارت کنید تا بتوان اقدامات لازم را برای حفظ پایداری آن در سریع ترین زمان ممکن انجام داد. وقت آن رسیده که کار و نحوه نصب دستور fping را را یاد بگیرید.
کاربرد های دستور fping
Fast Ping که به اختصار fping نامیده می شود، یک ابزار کوچک در خط فرمان است که مانند پینگ برای ارسال درخواست های ICMP به هاست میزبان و بررسی وضعیت اتصال استفاده می شود. با این تفاوت که دستور fping می تواند وضعیت اتصال چند هاست را همزمان و به صورت موازی ردیابی کند. بنابراین، fping یک نسخه سریعتر و قدرتمندتر از ping است که به عنوان ورودی لیستی از میزبان ها یا آرشیو حاوی میزبان ها را می گیرد و به طور همزمان وضعیت اتصال هر میزبان را اسکن می کند. این ویژگی سرعت عمل را برای مدیران شبکه و متخصصان بهبود می بخشد زیرا آنها دیگر نیازی به ارسال دستورات تک به تک به هر میزبان و انتظار برای پاسخ ندارند.
علاوه بر این قابلیت، دستور fping گزینه‌های زیادی برای پیکربندی درخواست‌های پینگ برای هر میزبان و فاصله بین درخواست‌ها نیز ارائه میکند. با استفاده از این گزینه ها می توانید پارامترها را با توجه به نیاز خود تنظیم کنید و در طول فرآیند تست هاست کنترل بیشتری داشته باشید. همه این ویژگی‌ها و مزایا به شما امکان می‌دهند تا اسکریپت‌های fping کاربردی را ایجاد و خودکار کنید تا عملیات اسکن با حجم بالا را انجام دهید و شبکه‌های بزرگ را با کارایی بیشتری رصد کنید.
به طور کلی، دستور fping در لینوکس یک ابزار همه کاره است که به مدیران شبکه کمک می کند تا با ارسال درخواست های ICMP، وضعیت یا به اصطلاح وضعیت سلامت میزبان هدف را بررسی کنند. درخواست های Echo ارسال شده توسط هاست میزبان معیاری برای زمان رفت و برگشت و از دست رفتن بسته ها است و نتیجه این اندازه گیری ها اطلاعات ارزشمندی برای عیب یابی و بهینه سازی شبکه فراهم میکند.
آموزش نصب fping
بصورت پیشفرض این پکیچ بر روی لینوکس نصب نمی باشد و نیاز است که ابتدا آن را نصب کنید و سپس از آن استفاده کنید. پکیج مربوط به دستور fping در مخازن اکثر توزیع های لینوکس موجود است و کافیست با مدیر بسته مربوط به آن توزیع، ابزار fping را به سیستم لینوکس خود اضافه کنید. برای نصب در دبیان/اوبونتو کافیست کامند زیر را وارد کنید.
sudo apt install fpingبرای نصب در فدورا/سنت او اس نیز کامند زیر را وارد بفرمایید.
sudo yum install fpingجهت نصب در آرچ لینوکس کامند زیر را وارد بفرمایید.
sudo pacman -S fpingآموزش کار با fping
دستور fping دارای سینتکس ساده ای است و البته، آپشن هایی هم وجود دارند که با استفاده از آنها می توانید پارامترها و در کل رفتار این دستور را تنظیم کنید. سینتکس دستور fping به صورت زیر است.
fping options <target_IP_or_domain(s)>در این قسمت به برخی از سوئیچ های اصلی دستور fping اشاره شده است. این سوئیچ ها را می توانید بصورت ترکیبی به همراه کامند fping نیز استفاده کنید.
a : نمایش هاست های فعال یا به اصطلاح «زنده»
A : منایش میزبان های هدف بر اساس آدرس آیپی
b: تعیین سایز بایت های ارسال در طول پینگ
c : تعداد بسته های درخواست جهت ارسال به هر میزبان
e : نمایش زمان سپری شده در بسته های برگشتی
i : فاصله بین ارسال بسته های پینگ (پیش فرض: ۱۰ میلی ثانیه)
l : استفاده از یک کارت شبکه خاص
u : مشاهده میزبان های غیرقابل دسترسی
q : حالت خاموش (هیچ نتیجه ای برای هیچ هدفی نمایش داده نمی شود)
s : نمایش خروجی نهایی به همراه جزئیاتی مفصل
اگرچه این گزینه ها سوئیچ های اصلی ای هستند که رفتار fping را تنظیم می کنند اما می توانید گزینه های دیگری را نیز به دستور اضافه کنید. برای مشاهده این گزینه ها از دستور زیر استفاده کنید:
fping -hدر نهایت نیز لازم به ذکر است درصورتی که می خواهید چند میزبان را بصورت همزمان چک کنید، آنها را به شکل زیر با فاصله از هم جدا کنید.
fping zoip.ir google.com gmail.comسخن آخر
دستور fping یک ابزار ضروری برای مدیران شبکه لینوکس است که می‌تواند سلامت شبکه را بررسی و کمک کند نظارت بهتری داشته باشند. با نصب و شروع به استفاده از دستور، می توانید کاربرد و عملکردهای مختلف آن را بهتر درک کنید. در اینجا با پارامترهای مناسب می توانید به طور موثر شبکه خود را نظارت کنید. عملکرد و پاسخگویی آن را نیز به میزان قابل توجهی بهبود بخشید. امیدواریم این مقاله نیز برای شما مفید واقع شده باشید.
